Kendinle dertleştiğin o an var ya işte o an çok şeyi yenebiliyor insan. Kafamın içindeki o panik sesler sussunlar diye kendimle dertleşmeye başlarım hemen. Hiçlikten bir dost yaratırım kendime ve çekerim sigara dumanını en ücra köşelerime. Söylenen yalanlara bir neden ararım çaresizce. Neden, ne oldu da oldu bunlar diye söylenmeye başlarım. Masallar uydururum kafamda. Mutlu sonla bitsinler isterim çünkü. Cesaret toplarım, kendimle ettiğim sohbette kendimi değiştirmek için. Çünkü kendimi güçsüz görmek istemem. Maviliği düşünürüm ve hissetmek isterim onu. Deniz kenarında bir evim olsa mesela pencerem çift maviliğe baksa ve saksılarımdaki manolyaları sulasam. Gerçi çiçek bakmayıda hiç beceremem ama sohbet ediyorum işte kendimle. Bir hayal, bir hayat akışı olsun diye. Günümü düşünürüm genelde. Elimdeki sigaram hiç bitmesin isterim o an. Halime bakarım ben ben miyim diye. Çoğu kez kendimi bulduğum için, sevinir yüreğimin en içi. Dönüm noktalarımdaki acılarıma bakarım. Tekrar kanamasın diye üflerim. Çocukluk yaparım belki o an ama üflemek iyi hissettirir. Her düştüğümüzde hep öyle kalkmadık mı? Sonra kendimle olan sohbetimde neler yolunda gidiyor diye bakarım. Sigaram daha da bitmesin isterim. Yavaş yavaş bitsin biteceksede. Keyfe dönsün olay diye. Yolunda giden bir kaç şey olur az bile olsalar yine de sevinirim. Güç verir çünkü bana. Kalbime bakarım. Hah hala atıyor ama biraz da kırık. Neden kırık? Hayat zorladığı için mi yoksa ben mi çok zorlandım zamanın da diye mi? Sonra elimi kalbime koyar ve özür dilerim ondan. Çünkü ben zorladım onu. Hatalarımızı da biz kendimiz seçiyoruz çünkü. Uyanıkken rüyalara dalarım sonra. Hepsi rengarenk gelir gözüme. Karanlıkta gülümser ve aydınlatırım kendi auramı. Kendimin ilacı olurum yine. Çoğu insan şifaya niyetli değil çünkü. Herkesin yarasını kimse saramaz yine biz yapmalıyız o işi. Nefes alırım ama bronşit zorluyor biraz beni. Olsun aldım ya der yine gülümserim kendi kendime. Kimimiz ihanet gördük kimimiz nihayet. Hızlı hızlı düzelteceğiz çoğu şeyden bir kaçını. Bazılarını da zamana bırakacağız. Öğreneceğiz şu hayatın anlamını. Belki önümüzü kesecek rüzgarlar ama sabırla bekleyeceğiz dinmesini. Sonrasında belki yağmur yağacak ama yağmura da alışkınsan dans edeceksin onunla. Yok ben ıslanmam diyorsan bekle güneş de açacak. Yeter ki beklemenin güzelliği sarsın bizi. Sancılarla dolu geceler geçirmişizdir hepimiz. Saçma sapan şeylere bile takılıyor insan. İnsanoğluyuz olur böyle şeyler ben her hatamdan ders çıkarmaya bakarım. Aptal olmak yakışmaz kimseye. Sigaram keşke hiç bitmesede uzun sohbetimde eşlik etse bana. Sürekli yak söndür yak söndür insan zorlanıyor valla.
Geçmişteki kendime bir şey diyecek olsam bir şeyler öğrenmeden günü asla bitirme derdim.
Yaşamak, hayata tutunmak bana bunu öğretti çünkü. Okumanın, araştırmanın, gezip görmenin, verimli sohbetlerin gölgesinde rahatlıkla dinlenir insan. Öğrenmenin yaşı da yok hem. Bir de bedava.
Oh be ne güzel sohbet ettim kendimle yine. Bugün de bir şey öğrendim onu da ekleyeyim buraya. Zaman akıp gittikçe yaşlanmıyor insan, kütüphaneye dönüşüyor. En azından ben kendime bunu yakıştırmak istiyorum. Hah illa bir bilgi vermem gerekiyorsa onuda öğrendim bugün. Antibiyotik kullanan insanın yoğurt yemesi lazımmış enfeksiyon oluşmasın vücundunda diye. Bol bol yoğurda gömcem kendimi.
Gökteki yıldız kadar parlayacağız. Yeter ki nasıl parlayacağımızı keşfedelim.
Beni okuyan acı ve nefretle tüketme kendini. Hayat bu kadar uzun değil. Sev kendini ve sev sevilesi şeyleri. Onları da sen bilirsin. Aklındadır eminim.
Sevgilerimle.
