Yarım kala kala devam etmek. Ya da yarım kaldığını anladığın an devam etmek. Sanırım ikisinide çok yaptık bu hayatta. Şu an devam ediyorum evet ama yarım kaldığımı anladığım için devam ediyorum. Bazen en yakınınızdaki insan bile sizi tamamlayamıyor. Çok uğraştım bazı şeyleri düzeltmek, anlatmak, eyleme dönüştürmek için. Ama olmayınca olmuyor. Aslında çok da fazla şey beklemedim hiç bir zaman. Ama demek ki fazla gelebiliyormuş istediğim şeyler. Para da pul da asla gözüm olmadı. Huzur, ilgi, sevgi, sağlık derdinde oldum hep. Ama sanırım olmayınca da olmuyor. Belki ben hatalıyımdır. Belki ben suçluyumdur ama devam edemiyorum bu duruma. Kendini çok yorgun hissettiğin bir anı hatırla. Parmağını kıpırdatacak halin bile yok. İçin de yaşlanmış, 60 a dayanmış. Aynen öyleyim şu an. Sanki hayata tutunan dallarım teker teker kırılmış gibi. Olmayınca olmuyor işte. Yapamadık şu ilişki denilen şeyi. Yine kendim için ayakta durmaya gayret gösterdiğim bir dönemdeyim. Bu Aralık bana hiç iyi gelmedi. İşin kötü yanı sağlığım iyice boka sardı. Uzun zamandır şeker rahatsızlığı çekmiyordum ama şu an o da oynuyor benimle. Sanırım stres, üzüntü, çabalayınca yarım kalmak bana yaramıyor. Ama hepsi hayatın ta kendisinde var. Kendi elimden sımsıkı tutup kalkacağım. Bunu umut ediyorum. Ama bu zamana düşüşlerimde, yalnız hissetmelerim de yanımda olsaydı. Beni anlamayışlara kırgınım. Bu hale geldikten sonra da kimseyi yanımda kendi cehennemime sürükleyemem. Çok kızgınım. Ama kimseyi bu durumda yanımda hastalığa boğamam. Bunu kimse kimseye yapmamalı Sanırım ben tek başıma daha güçlüyüm. Çünkü zarar görmüyorum. Psikolojik olarak çok yoruldum. Anlaşılamamak çok yordu beni. Ama biliyorum güçlüce ayağa kalkacağım. Şu an tek istediğim sağlığımın geri gelmesi ve ataklarımın azalması. Daha yaralarım yeni iyileşti ama bugün yine kafamı vurmuşum yere. Bu sefer acile falan gitmek istemedim. Daraltıyor beni hastane havası. Bir de korona var korkuyorum korona olacağım diye. Evde tüm gün yattım dinlendim. Hatta iki gündür instagrama bakmıyorum biraz önce girip iki dakika baktım çok da bir şey kaybetmemişim. Herkes sahte olmaya devam ediyor. Oysaki ben acımı da mutluluğumu da paylaşmaktan korkmuyorum. Çünkü hayatın ta kendisi bu. Temiz hava almak istediğim an da balkonun varlığı için şükrettim bugün. İyi ki balkon denilen şey var. Bana o kadar iyi geliyor ki. Kendimi yenilenmiş hissediyorum. Nefes alırken hayallerimi düşünüyorum verirken kötülükleri uzaklaştırıyorum. 5 gün sonra Kpss açıklanacak umarım atanma şansım olur. Bana çok iyi geleceğini hissediyorum. Sağlığıma da çalışmak iyi gelecektir. Otura otura paslandım. Hücrelerim kendini 60 yaşında hissediyor. Zaten negatif ne varsa aklımda gömdüm bugün hepsini. Yeni umutlara göz diktim. Umarım hepsi çok yakındır bana. Biliyorum, hala biliyorum güzel işler başaracağımı. Kendim için devam ettiğim bu yolda insanlık için çok büyük olmayan ama kendim için imkansıza yakın şeyler başaracağım. Bir kez geliyoruz bu dünyaya! Yeter ki sağlığım tekrardan geri gelsin. En azından şu ataklar azalsın. Sabrediyorum. Her gün kas ağrıları ile uyansam da şükrediyorum. Gerçekten en büyük dileğim hastalığı olan herkesin tez zamanda şifa bulması. Bunu canı gönülden diliyorum. Biliyorum hepimiz iyileşip, gücümüzü kuvvetimizi kazanıp koskocaman işler başaracağız. Korksak da düşsek de kalkacağız. Başka yolu yok!
Evet asla vazgeçme durumuna bağlayıp yine motivasyon kokan bir konuya bağladım yazıyı. İyilik hep dibimizde olsun. Gücümüz kuvvetimiz tüm dünyayı yeşertsin! Yapacağız biliyorum. İyi ki varız!

Güzel sabahların olsun, biter Aralık gelir Ocak .Kpss hakkında hayırlı ise müjdelerle gelsin.
Teşekkür ederimm güzel yorumunuz içinnn umarım güzel haberler ile gelirimm. ☀️☀️