Mide ağrımı bir kenara atıp beynimi susturmanın derdine düştüm. Açıkcası midem ölüyor dahi olsa umurumda değil şu an. Çünkü beynimin acilen susması lazım. Kafamın içinde sürekli bir şeyler yankılanıyor. Sürekli düşünüyorum neden böyle oldu ve oluyor diye. Bir yerde hatalarım olmuş demek ki diye yine kendimde kabahat arıyorum. Ben iflah olmam sanırım. Bu zamana kadar mutluluk harici bir şeyde gözüm olmadı. Mutluluğu doyasıya tatmak istedim hep. Ama olmayınca olmuyor sanırım. Kafam sürekli bana “asla da olmayacak” demeye başladı. Sanırım pozitif düşünce yine beni terketti. Nasıl terketmesin ki? Önce mide ağrısı şimdi de kalp ve ruh ağrısı. Ruhum bedenimden çıkıyor sonra tekrardan geri giriyor. Pek iyi değilim. Hatta hiç iyi değilim ama çok güzel iyi numarası yaparım. Hatta bazen kendim bile buna inanıyorum. Sabah olacak ve uyku düzenim hala berbat durumda. Hatta aştı kendini baya. Geceler dostum mu düşmanım mı emin değilim. Onu da sorgulamak istemiyorum şu an. Tek istediğim şey huzur. Gerçekten artık kimseden bir şey beklemiyorum. Elimden gelenin en iyisini yapıp gece şu yatağa bomboş dönmekten sıkıldım artık. Mide ağrısı elbet geçecek hatta azalma bile gösterdi. Dün ve bugün biraz sancılıydı ama onuda kendi ruh halime bağlıyorum. O yüzden mide ağrısı geçecek ama ruh sıkıntısı biraz uzun sürecek gibi. Ağlamaklıyım ama kendimi deli gibi sıkıyorum. Ağlamak istemiyorum. Bana verilen şu yük ne zaman son bulacak acaba diye düşüncelere dalıyorum. Bir kaç gün daha kendimi dinlendirip ders çalışmaya başlamam lazım. İşin kötü yanı eksik bir şeyler var ama hayat devam ediyor. Sanırım “hüzün” benim kendimle olan savaşım. Kalpsiz olmam lazım sanırım. Kalpsiz kimseye yardımcı olmayan kimseyi sevmeyen kimseye yardım etmeyen bir domuz olmam gerekiyor galiba. Ama en ufak bir video da bile hüngür hüngür ağlıyorum. Kendimle ilgili olan bu savaşta bir çıkış yolu bulacağım. Güçlü bir insan olduğumu biliyorum. Hatta çok güzel dayandığımdan bile eminim. O nedenle hala kendimi ve başkalarını kırmamak için çaba sarfediyorum. Çünkü gerçek güçlü insanlar bunu yapmalı. Acımasız olmayı denediğim anlar da oldu. Ama sadece denemekle yetindim. İnsanlar ise tam tersi, ne zaman savunmasız olsam ordan basıyorlar yaraya. Sürüm sürüm süründüren kıymetli oluyor. Oysa ben iyilik kurtaracak diye düşünüyorum bizi. Bu kalp ve ruh meselesinde sabrı ve sinirleri güçlü bir insan olmak istiyorum. Ayrıca eksik bir şeyler var ve sanırım eksik tarafa da alışmam gerekiyor.
Sevgilerimle.
