Gece vakitlerine verdiğim değer uyku ilacı ile son bulduğu için akşam vakitlerine daha bir önem vermeye başladım. Uyku ilaçları gece tak diye uyutup bir de bu yetmez gibi öğle saatleride uyumama neden oluyor. Maalesef ki doktorumu dinlemem gerekiyor ve uyumaya tam gaz devam. Zaten vücut alıştıkca normale geçiş süreci başlayacak. Öğlen bayılır gibi uyumalarım azalarak ve bitecek. Şimdi ise bana lazım olan akşam vakitlerini değerli kılmak. O nedenle deli gibi yazıyorum. Buraya, kağıtlara. Dün beynimin içi sürekli konuşuyordu. Çok ama çok fazla bugün ise daha iyiyim. En azından atak falan hiç uğrayacak gibi durmuyor. Huzurlu bir gün. Beynimin içi sustuğu içinde huzurlu bir gün aslında. Şimdi ise kitaplara dalıp hayatlardan hayatlara atlayıp, müzik şöleni yapıp sonra güzel bir dönem filmi izleyip günü tamamlayacağım. Çocukluk arkadasım aradı bugün. Bir saate yakın onunla konuştuk. Aslında çoğu en yakın dostlarım hep uzak şehirlerde. Evleneni var ya da ailesi ile başka şehirde olanlar. O da hayattan çok bezmiş gibiydi. Sanırım kimse iyi değil. Herkesin bir bezmişliği var. Ben hem bezmiş hem de duyguları ile boğuşan bir insanımm. Ama bir şekilde bugünlerin biteceği ve buluşup coşağımız zamanı hayal ettik sanırım tam yarım saat. Çünkü hayal etmek bile huzurun temel taşlarından biri. Umarım hayallerimiz gerçekleşir. Hem korona, hem oturduğum konumun çoğu şeye uzak olması hem de duygu durumu çok zorlasa da sanırım bir şekilde bu durum bitecek. Zaten yaza taşınmayı düşünüyoruz. Kardeşim lise son sınıf olduğu için onu bekliyoruz şu an. Sonra taşınıp hayatı tekrardan inşa etme zamanı. Sanırım ilk kez taşınma fikri beni çok ama çok heyecanlandıyor. Baya sıfırdan bir hayat, yeni başlangıçlar ve tertemiz bir sayfa! İlaçları da düzenli kullanmaya devam edip kendimle olan kavgamı tekrar kontrol altına alırsam benden iyisi yok! Zaten kontrol altına almada çok zorlanmam diye düşünüyorum. Çünkü dilini çözdüm biraz. En kötüsü uyurum ya nolcak sanki! Birde kardeşimle onun sınav sonrasında tatile çıkma kararı aldık. Ya Türkiye içi ya da yurt dışı. O da bende iyi bir tatili hakediyoruz. Tabi bunu pandemi süreci de belirleyecek. Neyseki en azından bir plan yapabildik. Bu da bir gelişmedir. İnsanın ailesi gibi yok cidden. Kardeş sevgisi bambaşka bir durum hatta. Şimdi kahve yapıp (bu üçüncü kahvem) kitaplara dalacağım. Kahveyi evet fazla içiyorum. Mide ağrısı artık son bulduğu için ama korkuyorum da o kabus tekrardan başlar diye. Ama şu durumda cidden kahveyi bırakamam. Kafamın sabit kalması lazım. Sigara da içmiyorum ama üç gündür deli gibi beni iç.. beni iç.. Diyor sanki. Neyse sigara istediği kadar yalvarsın ona dönmeyeceğim.. Ay böyle dedim ya kesin dönerim. Astım hastasısın kızım sen düşünme böyle şeyleri..
Neyse iskandinav mitolojisi eşliğinde pagan folk ve kocaman bir kupa kahve beni bekler. Yakında bira bardağına yapsam kahveyi iyi olacak aslında..
Sevgilerimle.
