Anlatmak isterim

Bugün daha güçlü kalktım yataktan. Kaslarım ağrıyordu ama daha iyi hissettim bugün kendimi. Ruhum biraz acısa da o da bugün daha iyiydi. Zaman.. Zaman gerçekten her şeyin ilacı. Dün gece balkona çıktım uzun uzun düşündüm olanı biteni. Burcu dedim en sonunda seni çok seviyorum. Etrafına umut olduğun her an parladın. Yanındakiler bir şeyleri başarsın diye hep ışık oldun, ve onlar başardıklarında daha da parıldadın. Sen hayvanları sevdin. Ailene sevginin en güzelini sunuyorsun. Dostlarını çok seviyorsun. Bu blog sayesinde çoğu insanın kalbine dokundun. Seni seviyorum burcu dedim kendime. Acımı hiç gizlemeden yazdım buraya. Burada daima şeffaf olmak istedim. Burası benim evim. Burası benim kendimi bir çatının altında huzurlu hissettiğim yer. Siz beni değerli okuyanlar. İki gündür kalbimi cennete çevirdiniz. Tanımadığınız bir insana güneşi gösterdiniz. Hayatınız hep güneşin sıcaklığı ile dolup taşsın.🤍

Hayatta uzun zamandır yaklaşık 9 yıldır hep kötü aksilikler üst üste geldi. Tam başardım derken felaket içerisinde buldum kendimi. İnsan yoruluyor. Çok yorulmuşum onu anladım. Bir el dolusu depresyon ve bir avuç dolusu ilaç… Hayatım sürekli anka kuşu gibiymişim gibi geçti. Kül oluyorsun ve küllerinden doğuyorsun. Ben her yıkıldığım zaman daha güçlü kalktım. Bu siteye asla vazgeçme dememin sebebi bu. Çünkü asla vazgeçmedim. Ta ki iki gün öncesine kadar. Oldu ve bitti. Şimdi bakıyorum da bileklerime siz benim umudum oldunuz diyorum. Daha kötüsü olmadığı için yüzüm gülüyor onlara baktıkça. Hayat… Beni çok zorlasan bile bak ben yeniden toparlanmaya çalışıyorum. Hayvanları görmek için, insanlara umut olmak için, sevgimi her canlıya sunmak için ve en önemlisi artık kendim için. Bazen hayatta kendimizi kıyıya köşeye atıyoruz ama biz olmasak nasıl parlatacağız etrafı. Ben uzun yıllar boyu parlatmak istiyorum her anı ve her canlıyı. Şimdi daha iyi anlıyorum ve daha çok inanıyorum.

Ailem… Siz hayattaki en büyük şansım oldunuz. Kardeşim sen bana umut oldun. Dostlarım… Az ama öz beni mutluluktan ağlatan dostlarım.. Ve sizler, ah sizler kalbim yeşerdikçe yeşerdi. Ben o yeşilliğin içinde papatyaları kokluyorum şimdi. Yalnız değiliz, yalnız değilsiniz. Gerçekten hayata teşekkür ederim. Bana iki gündür öyle sürprizler sundu ki nefes aldığımı hissettim aylar sonra. Mutluyum, hatta mutluluktan dolu dolu oluyor gözlerim.. Ah işte duygusala bağladım yine, biraz devam edecek böyle.. Ah bir de yarın İzmire yolcuyum, Hatice ısrar kıyamet, anamı babamı arayıp sonunda aldırdı bana bileti. Yaralarımı sararak gidiyorum yanına, kalan yanlarımı ise o saracak biliyorum. İzmir… Tam da nefes aldığımı hissederken seni koklayacağım. Yarın gitmeden bir deniz havası alıp kedilere mama dağıtmam lazım, bir kaç gün yokum çünkü. Eyşanı öğütlemem lazım… Ortalığı karıştırmasın diye hiç güvenmiyorum çünkü ona ahahaha. Kediler siz benim yarım kalan yanımsınız. Yarım kaldım, yarım kaldım diyordum. Ben yarımı ailem, hayvanlar, dostlarım ve sizlerle tamamladım. Yarın bir koşu dağıtayım mamaları ve koklaya koklaya seveyim hepsini. Ee bir öpücük kaparım belki, gerçi genelde kuyruklarını sokuyorlar gözüme hahaha, deliler ama yaşama sevinci veren deliler!

Şimdi kahvemi içip, caligulaya dönüyorum… Hepinizi çok seviyorum. Daima tam, daima huzurlu ve daima ışıl ışıl olun! Belki dilek kapıları açıktır şu an ve tüm dileklerim kısa zaman da sizinle olur, ayy neden olmasınn!🤍

Sevgilerimle…