Nereden başlasam bilmiyorum ama insanın ailesi gibi dostları olmalı. Ben kendimi buldum onlar sayesinde. Kendimi sevdim, seviyorum. Güçlü bir kadın olduğumu hatırlattılar bana. Ne kadar çabuk ayağa kalabileceğimi hatırladım. Silkindim önce. Ağladık, içimizi döktük Hatice ile birlikte. Yeri geldi, dibe battık çıktık, yeri geldi kendimizi kahkahalar atarken bulduk. Dost denilen şeyi kaybetmemek lazım. Bana izmirin en büyük hediyelerinden biri haticedir.
İzmir tatilim hala devam ediyor. Eğleniyoruz baya. Canlı müzikler, dans etmeler, haticenin arkadaş ortamına eşlik ediyorum bazen. Semiha var bir de ilk gördüğü andan beri sıcacık karşıladı hep beni. Hatice ve Semiha iyi ki varsınız ya!
Nasıl dibe battığımı yazdım buraya. İliklerime kadar ölmek istedim. Şimdi ise yaşadığım her an şükrediyorum. Yaşadığım için, dostlarımla olduğum için, ailemi kucakladığım için kocaman şükürler olsun. Yaşanacak güzel günler ve enayi olunacak dolu zaman var bu hayatta hahahaha.
Şimdi bu yazıyı yağmur sesi ile yazıyorum. Yağmur sağ olsun ben geldiğimden beri asla durmadı. Yağıyor, yağıyor, yağıyor. Ama hava çok güzel yumuşacık. Gelibolu gibi buz gibi değil. Cuma günü geldiğim andan beri, otogarda izmirime vardığımdan beri gerçekten huzurluyum. Geri döndüğümde de böyle olacağım. Çünkü ayaklarımın artık yerde olduğunu hissediyorum. Değmeyecek acılara ağlamayı kestim artık, gerçi hatice ile enayiliğimize ağlayıp sonra gülüyoruz ama olur o kadar. Ne olursa olsun muhabbet sonunda kahkahamızı patlatıyoruz… Enayilik en çok bize yakıştı galiba ahahahahha.
Şimdi çok güçlü olduğumu hissettiğim için kahkaha atarak anıyorum her şeyi, kahkaha atarak başıma getirdiğim olayları anlatıyorum. Ama acı doluydu biliyorum, biliyorsunuz. Bileklerim iyileştikçe yara kabul bağladıkça bende kabuk bağlıyorum ve onu kaşırsam kanatacağımı biliyorum. Şimdi iliklerime kadar genç olduğumu hissetmek istiyorum. Artık farkındayım bu yaşlara tekrardan dönmeyeceğimin. Hayat her şeye rağmen yaşanılacak düzeyde. Pek güzel demeye dilim varmadı. Sonuçta yerden yere vurmuşluğu çok var. Ama ölmeyi istiyecek duruma bir daha gelmek istemiyorum. Hayat… Ben de seni yaşamak istiyorum!
Şimdi buraya yaşadığım güzel anılardan kareler bırakacağım.. Ne zaman baksam bir sırıtma olacak çünkü yüzümde. Sizi seviyorum güzel insanlar ve sizi seviyorum canım ailem…
Güzel yazarlar en son fotoğrafımdaki gibi içten kahkahalarımız olsun!
Sevgilerimle.
Sizi gördükçe ve hikayenizi takip ettikçe sevginin nefretten, cesaretin korkudan, umudun yeisden daha kuvvetli olduğunu anlıyorum. Gülümsemeniz manifesto gibi “yaşayacağız sonuna kadar” diyor.
Asla vazgeçmemeyi ruhuma yazdım bı sefer! Umarım gülümsemem umut olur, yorumunuz beni çok sevindirdi, olurken mutluydum daha da mutlu oldum, Yaşayalım Sonuna Kadar! ☀️
Gülümse ve aydınlat ruhunu. Harikasın 💫
Harikasınız ve bu yolculuğum da iyi ki varsınız! 🤍