Mantığı ile hareket eden insanlara bazen şaşırıyor, acımasız buluyor, bazen ise hayran kalıyorum. Ben yapamıyorum. Yani benim mantığım ara ara beni yokluyor. Genelde daima kalbimle hareket ediyorum. Bu nedenle de kaybediyor olabilirim. Mantığım genelde geri planda kalıyor. Yüreğim acıyor bu nedenden dolayı. Ya kalbim hem diyorsun beni dinle hem de acı çekiyorsun. Sende dengesizsin yemin ediyorum.
Her neyse bugün yine kalbimin acıdığı bir olay yaşadım. Beynim dedi ki beni dinle lakin ben biliyorum 3-4 gün onu dinliyorum sonra yine gözyaşlarım sel. Bu canımı çok sıkıyor ama sanırım çoğu şeyi anlatamıyorum. Ben hatırlıyorum önceden daha çok mantığımı dinliyordum. Şimdi ne oldu peki? Gördük ebemizi tersten başka ne olacak Allah aşkına misssssss gibii kandırıldık. Şaka gibi.
Bazen çok şey anlatmak istiyorum sonra susuyorum, yazmak istemiyorum. Ama o kadar çok şey var ki anlatacağım, bir mantık duvarı var önümde duvar resmen o nedenle anlatamıyorum. Çok canım sıkkın ama yazamıyorum. Boğazım düğümleniyor, cidden bir tatile ihtiyacım var. Uzaklaşmak istiyorum belki de geri dönmemek. Bu hastalığın atakları olurken doktor mutlu olduğun ortamdaysan yaşamazsın dedi. Mutlu olduğum ortam sanırım başıma yıkıldı. O nedenle yeni bir mutlu ortam lazım bana, o da olmuyor. Mantığım mutlu ol düşünme diyor, kalbim ise ağrısını beynime kadar vuruyor.
Keşke dediğiniz oluyor mu? Ben derken bile üzülüyorum.
Şimdi erkenden uyumak için yatağa giriyorum. Böyle olduğuda erken uyumak istiyorum. Çünkü bu duygusal hezeyan bitsin bir an önce istiyorum.
Sevgilerimle.
